Joanna Chmielewska - Wszystko czerwone / Всё красное

Przypuszczenia co do celów (предположения относительно целей), w jakich morderca czaił się za oknem (с которыми убийца таился за окном), i wątpliwości (и сомнения), czy to był na pewno morderca (точно ли это был убийца), wyczerpały nas w końcu (нас совершенно утомили; wyczerpać — исчерпать, утомить) i temat sam się przestawił (и тема сама переключилась = сменилась), szczególnie że Alicja znów zmieniła zdanie (в особенности потому, что Алиция снова поменяла мнение = передумала), powątpiewając w siebie w charakterze ofiary (сомневаясь, что именно она должна была стать жертвой = что покушались именно на нее) i wszelkie supozycje na ten temat (и любые догадки на эту тему) witając jak objaw debilizmu (воспринимая как проявление дебилизма). Jej upór nas nieco zniechęcił (ее упрямство слегка отбило у нас охоту).

Przypuszczenia co do celów, w jakich morderca czaił się za oknem, i wątpliwości, czy to był na pewno morderca, wyczerpały nas w końcu i temat sam się przestawił, szczególnie że Alicja znów zmieniła zdanie, powątpiewając w siebie w charakterze ofiary i wszelkie supozycje na ten temat witając jak objaw debilizmu. Jej upór nas nieco zniechęcił.

— Może byś tak powiedziała wreszcie (может, ты бы все-таки рассказала), o co chodzi z tą ciotką (в чем там дело с той теткой)? — spytałam (спросила я), rezygnując z przekonania jej (отказываясь от убеждения ее = идеи убеждать ее), że znajduje się na prostej drodze do zguby (что она находится на прямой дороге к погибели). — Chyba że tkwi tu jakaś tajemnica rodzinna (разве что тут кроется какая-то семейная тайна)?

— Owszem, dla mnie (для меня — да) — odparta Alicja melancholijnie (меланхолично сказала Алиция). — Jest dla mnie całkowitą tajemnicą (для меня абсолютной тайной является то), jak się powinnam do tej ciotki zwracać (как я должна к этой тетке обращаться). Ich jest dwie (их две), tych ciotek (этих теток), z jedną z nich jestem na pani (с одной из них я на «вы»), a z drugą na ty (а с другой — на «ты»). I nie mam pojęcia z którą (и понятия не имею, с которой), nie rozróżniam ich ani z imion, ani z twarzy (я их не различаю ни по именам, ни по лицам).

— Nie wydaje mi się (мне не кажется), żeby to był powód do przeraźliwych krzyków (чтобы это было поводом для жутких криков) — powiedziała Zosia z lekką urazą (сказала Зося с легкой обидой).

— Wcale nie krzyczałam przeraźliwie (я вовсе не кричала жутко). Poza tym (кроме того) jedna ciotka przyjeżdża do Allerød (одна тетка приезжает в Аллеред), nie wiem która (не знаю, которая), i zupełnie o tym zapomniałam (и я совершенно об этом забыла). Będę musiała się nią zająć (мне нужно будет = придется ей заняться).

— Może byś tak powiedziała wreszcie, o co chodzi z tą ciotką? — spytałam, rezygnując z przekonania jej, że znajduje się na prostej drodze do zguby. — Chyba że tkwi tu jakaś tajemnica rodzinna?

— Owszem, dla mnie — odparta Alicja melancholijnie. — Jest dla mnie całkowitą tajemnicą, jak się powinnam do tej ciotki zwracać. Ich jest dwie, tych ciotek, z jedną z nich jestem na pani, a z drugą na ty. I nie mam pojęcia z którą, nie rozróżniam ich ani z imion, ani z twarzy.

— Nie wydaje mi się, żeby to był powód do przeraźliwych krzyków — powiedziała Zosia z lekką urazą.

— Wcale nie krzyczałam przeraźliwie. Poza tym jedna ciotka przyjeżdża do Allerød, nie wiem która, i zupełnie o tym zapomniałam. Będę musiała się nią zająć.

— Dlaczego ty (почему тебе)? Jest przecież więcej rodziny (есть ведь больше = более близких родственников)?

— Bo właściwie ona przyjeżdża do mnie (потому что она, собственно говоря, приезжает ко мне). Mieszkała tu kiedyś (она когда-то тут жила), dawno temu (давно; temu — тому назад), kiedy jeszcze ten dom nie byt całkowicie wykończony (когда этот дом еще не был полностью закончен), i zostały jakieś jej rzeczy (и остались какие-то ее вещи), które teraz chce zabrać (которые она теперь хочет забрать), chociaż miała je zabrać osiemnaście lat temu (хотя должна была их забрать восемнадцать лет назад).

— Może fisharmonię (может, фисгармонию)? — spytałam ze skrytą nadzieją (спросила я со скрытой надеждой). — Albo może ten obraz ze ściany w ostatnim pokoju (или, может, эту картину со стены в последней комнате)?

— O Boże (о, Боже), jeśli zabierze obraz (если она заберет картину), jestem gotowa dla niej na wszystko (я для нее готова не все)! — ożywiła się Zosia (оживилась Зося), która mieszkała w ostatnim pokoju (которая жила в последней комнате).

— Nie (нет) — odparła Alicja z westchnieniem (ответила Алиция со вздохом = вздыхая). — Obraz pewnie weźmie (картину она наверняка возьмет), ale nie tamten (но не ту) …

— Dlaczego ty? Jest przecież więcej rodziny?

— Bo właściwie ona przyjeżdża do mnie. Mieszkała tu kiedyś, dawno temu, kiedy jeszcze ten dom nie byt całkowicie wykończony, i zostały jakieś jej rzeczy, które teraz chce zabrać, chociaż miała je zabrać osiemnaście lat temu.

— Może fisharmonię? — spytałam ze skrytą nadzieją. — Albo może ten obraz ze ściany w ostatnim pokoju?

— O Boże, jeśli zabierze obraz, jestem gotowa dla niej na wszystko! — ożywiła się Zosia, która mieszkała w ostatnim pokoju.

— Nie — odparła Alicja z westchnieniem. — Obraz pewnie weźmie, ale nie tamten…

Obraz na ścianie w ostatnim pokoju (картина на стене в последней комнате) był tematem rozważań wszystkich osób (была темой для рассуждений для всех людей), które kiedykolwiek nocowały w Allerød (которые когда-либо ночевали в Аллеред). Stanowił arcydzieło (он являлся шедевром), jakie ciężko było zapomnieć (какие забыть было тяжело), pojawiało się bowiem w koszmarach sennych (потому что он являлся в сонных кошмарах = кошмарных снах). Rozmiary nie pozwalały go nigdzie schować (/его/ размеры не позволяли его нигде спрятать), rada, żeby odwrócić je twarzą do ściany (совет, чтобы отвернуть его лицом к стене), wydawała się jedynie słuszna (казался единственно правильным). Alicja powoli dojrzewała do decyzji (Алиция медленно дозревала до решения), żeby się do niej zastosować (чтобы его применить = воплотить в жизнь).

— Szkoda (жаль) — powiedziałam smutnie (грустно сказала я). Nasza nadzieja zgasła równie szybko (наша надежда угасла также быстро), jak się narodziła (как и родилась), i oczekiwana ciocia (и ожидаемая тетя), która przez chwilę wydawała nam się szalenie atrakcyjna (которая только что казалась нам ужасно привлекательной), od razu straciła w naszych oczach (сразу потеряла = померкла в наших глазах).

Obraz na ścianie w ostatnim pokoju był tematem rozważań wszystkich osób, które kiedykolwiek nocowały w Allerød. Stanowił arcydzieło, jakie ciężko było zapomnieć, pojawiało się bowiem w koszmarach sennych. Rozmiary nie pozwalały go nigdzie schować, rada, żeby odwrócić je twarzą do ściany, wydawała się jedynie słuszna. Alicja powoli dojrzewała do decyzji, żeby się do niej zastosować.

— Szkoda — powiedziałam smutnie. Nasza nadzieja zgasła równie szybko, jak się narodziła, i oczekiwana ciocia, która przez chwilę wydawała nam się szalenie atrakcyjna, od razu straciła w naszych oczach.

— Kiedy ona ma przyjechać (когда она должна приехать)? — spytała Zosia nieżyczliwie (недоброжелательно спросила Зося).

— Nie wiem (не знаю). Gdzie ja położyłam ten list (где/куда я положила это письмо)? Tam było napisane (там было написано).

— Trzymałaś go w ręku w czasie obiadu (ты держала его в руке во время обеда). Potem poleciałaś witać Włodzia i Marianne (потом полетела приветствовать/встречать Влодека и Марианн). Diabli wiedzą co z nim zrobiłaś (черт знает, что ты с ним сделала).

Alicja odstawiła dzbanek (Алиция отодвинула кофейник), z którego zaczęła nalewać kawę do filiżanek (из которого она начала наливать/разливать кофе в чашки), i podniosła się od stołu (и поднялась со стола). Ujęłam dzbanek i dokończyłam nalewania (я взяла кофейник и закончила наливать/разливать). Alicja zaczęła gmerać w stosie na biurku (Алиция начала рыться в куче на письменном столе).

— Muszę go znaleźć (я должна его найти)! Nie widzieliście (вы не видели), co ja z nim zrobiłam (что я с ним сделала)? Mam wrażenie (у меня /такое/ впечатление), że to jakoś wkrótce (что это как-то = совсем скоро) … Nikt z was go gdzieś nie przekładał (никто из вас его никуда не перекладывал)?

— Kiedy ona ma przyjechać? — spytała Zosia nieżyczliwie.

— Nie wiem. Gdzie ja położyłam ten list? Tam było napisane.

— Trzymałaś go w ręku w czasie obiadu. Potem poleciałaś witać Włodzia i Marianne. Diabli wiedzą co z nim zrobiłaś.

Alicja odstawiła dzbanek, z którego zaczęła nalewać kawę do filiżanek, i podniosła się od stołu. Ujęłam dzbanek i dokończyłam nalewania. Alicja zaczęła gmerać w stosie na biurku.

— Muszę go znaleźć! Nie widzieliście, co ja z nim zrobiłam? Mam wrażenie, że to jakoś wkrótce… Nikt z was go gdzieś nie przekładał?

Przyglądaliśmy się jej w milczeniu (мы в молчании = молчаливо смотрели на нее).

— Wygląda na to (похоже на то), że teraz będziesz szukać dwóch listów (что теперь ты будешь искать два письма) — powiedziałam zgryźliwie (желчно сказала я). — Szukaj tego od ciotki (ищи то, /которое/ от тетки), to może znajdziesz ten od Edka (и может найдешь то, /которое/ от Эдека). Zawsze człowiek znajduje nie to, czego szuka (человек всегда находит не то, что ищет = всегда находишь не то, что ищешь).

— To może w ogóle zacząć szukać zupełnie czego innego (тогда, может, вообще начать искать что-нибудь совершенно другое)? — zaproponował Paweł (предложил Павел). — Na przykład obroży dla psa (например, ошейник для собак; obroża — ошейник).

— Nigdy w życiu nie miałam obroży dla psa (у меня никогда в жизни не было ошейника для собаки)!

— To tym lepiej (тем лучше), będziemy szukać bardzo długo (будем искать очень долго) i mnóstwo czego innego się znajdzie (и множество = много чего другого найдется) …

Przyglądaliśmy się jej w milczeniu.

— Wygląda na to, że teraz będziesz szukać dwóch listów — powiedziałam zgryźliwie. — Szukaj tego od ciotki, to może znajdziesz ten od Edka. Zawsze człowiek znajduje nie to, czego szuka.