"Русская Ганза". Жизнь Немецкого подворья в Новгороде, 1346–1521 годы. - Марина Борисовна Бессуднова

Олдермены, мудрые люди и все немецкие купцы, ныне пребывающие в Новгороде.

Den erwerdighen und vorsichtigen mannen Borgermesten unde Ratmannen der Stadt Derbte, kome desse breff myt werdicheit.

Unsen vruntliken grote myt heilsame(r wuschunge) alles gude. Ersamen leiven heren, juwer leive begere wy tho wetende, dat wy dar tho malen swarliken anne sint myd den russen, alze wy ju vaken gescreven hebben; jo lenck, jo sei ergher wenden up unse side. Dat kumpt darby tho, dat unse boden, dei hir den passchen ever leghen, uns up der hand nemen unde loveden, dat hir boden körnen solde up sunte Joh(ann)es dach, dey alles dynghes mechtich solden wesen unde recht geven over dei seirovers, de de ere hebbe geslagen unde ere gued hebben genomen. Nu is sunte Peters dach vorby unde vornemen van unsen boden noch nycht. Nu segeden sei in deme gemeynen dinghe vor alle Nowerden, dat en sene mysdunkket unde unse boden nycht een körnen, dat wy logenaftich sint in al unsen saken, alse seggen. Unde wy hopen, dat unse boden also danne loeffte nycht gedan hebben up den vorsc(reven) stickendach. Vortmer, leiven hern unde vrende, so hebben sei wol 5 daghe jo des daghes en dinck gehat edder twe umm unser sake willen, dat somme(r) tyd stunt wente na der maltyd, und quemen lopen uppe den hoeff alze donendighe hunde, offte uns dey eine wulde seiden unde dey ander braden, unde wy solden jo in des bodels hues unnd jn den yseren gan. Dit hedde uns warliken overgan, hedden dar nycht gude lüde vor gewest, sunderlinges dey bysschopp, dey vor uns duslange gebeden hevet, unnd dar hei grot vordreit umm let van den russen vormyddest siner bede unnd vulbort, dei hei dar nycht to geven en wolde, unde ok some anderen van den uppersten so lange, dat it in en bestant is gekomen unde wy uns vorwilkort habben vor Nowerden umm eynen man uet to senden, in xiiij dagen hir wedder tho wesen, jo eyr unde nycht lenck, tidinge tho bringende van unsen oldesten, off sey hir boden senden willen offte nycht, de recht geven vor ere brundere unnd gued na der crussekussinghe. Vortmer dat des nycht en schege, dat desse bode gein gued antword en brochte van jwer weghen unnd juwe boden hir nycht en quemen, so willen sei sulven recht nemen unnd willen uns don, als eren broderen gesehen is, unde nemen gudes so vele, dat sei vul hebben; we dan beden behove, dat de se dan senden. Dit hebben sei uns gesecht in eme openbaren dinghe myd eyner eyndracht. Leiven heren unnd vrende, hir sint inne vorsein int beste, wente een schuet des nycht, so sint wy uns enes ergeren vormodende, dat gans swarliken over uns gan wil; wente Nowerden is sunder raet unnd dei boverieret hir tho malen sere; unnd ok hedde wy gehopen na jwen egenen breven, dat wy losinghe sulden gehat hebben. Dot wol unde siet dar noch inne vorssein, dat wy mochten van hir komen, wente hir sunt vele jnngher lude, dei dat ere vortert hebben, al dat sei hedden, unnd en dels dei dedere uet deme halse. Alle desser sake hedde uns neyne noet gedan, hedde gi eyne seddelken van ju gescreven an nowerden by den geven, dei hir myt den boden vet toghen unnd dar wy dei hant vor gedan hebben, dat sei solden wedderkomen unnd tidinghe bringhen, wan dei boden komen wolden; des nycht geschein en is. Desse ungelove unnd dat unrecht, dat en gesehen is by Wyneke Gelremanne na eren worden, dat mote wy alle tyd hören unnd der sake vele, der wy is nycht al gescriven en kunnen. Leiven hem, siet hir inne vorsein, dat uns en gued antword werde an nowerden by dessen boden, dat wy desses jamers en ende krighen. Were dat des nycht een schege, wan nowerden uns don wil, als se vaken willen gehat hebben, so moste wy dar en ander umm don; wente wy kunt unse junghe lude nycht lenck stillen, der hir vele is, xxv unde 100, dei en dels ere gelt al vortert hebben. Hir is nemant mancke uns, dei umm des anderen willen int yseren wil gan unnd laten sik den kop affhowen ume des gudes willen, dat hir is. Sei willen ere myd deme gude Vorboten; Al sete wy hir xx jar, so mosten hir jo doch boden komen, dei uns van hir vrigeden. Vortmer so begerte dei kopman gemenliken, dat Hermen Dudinck myd Gerde her wedder kome unnd brenge dat antword an nowerden, dat gi van ju scriven. Hedde dat lange geschein, so meyne wy, dat somger sake gein noet gedan en hedde, unnd jo een gued antword an noworden. In dessen vorscr(even) saken siet vorsen, dat uns neyn hoen over en ga, wente wy hebbens noch gehat. Nycht meyr tho dusser tiid, god spare ju gesunt tho langen tiden. Gesr(even) des myddewekens na visitacionis Marie int Jar xxv.

Olderlude, wysten unde dey gemeyne dussche kopman nu tor tyd tho Noworden wesende.

45

Купцы Немецкого подворья сообщают ревельскому городскому совету, что купец Герман фон дер Беке хотел заключить сделку с новгородцем Павлом, которая обернулась потасовкой; тысяцкий оштрафовал Беке на 20 гривен, а потом бросил в тюрьму, откуда тот был выпущен на поруки после уплаты посула; в качестве причины был назван инцидент в Ревеле, где к такому же штрафу присудили новгородского купца Ивана, столкнувшего с лестницы носильщика.

9 августа 1426 года.

Опубл.: LEKUB 1. Bd. 7. № 511. S. 349–350.

Почтенным господам, бургомистрам и совету города Ревеля, да прибудет это письмо с выражением почтения. Письмо передать.

[Примите] сперва наш дружеский привет. Почтенные, любезные господа, да будет вам известно, что Герман фон дер Беке предстал здесь перед нами, как перед всем купечеством, на общем собрании и пожаловался на насилие, ущерб и поношение, причиненные ему новгородцами. И он просил нас довести до сведения вашего почтенства письмом то, что с ним