by unseme hogesten rechte, des gudes nicht van hir to vorende, he en hebbe den eet hir ghedan edder bewisynge hir ghebracht. It(em) van honghe, van solte, van allerleye gude, welkerleye dat et sy, dat kome ut Prusen edder ut den Wendeschen steden hir to Nouwerden, dat sal men der ghelike hir besweren, dat et nicht to borge koft en sy, dat en sy, dat eyn juwelik dar bewisinghe by bringht, na der punte, also vorscr(evene) steyt; also dat men dar na neyn gut to borge kopen sal. Doch ein deels van dem kopman menden, dat dat gut, dat ut den Wendeschen steden hir körnet, dat neyn Viamesch gut en is, also honich unde sodane gut nicht besweren dorven. Des begere wy, dat ghy uns des vullenkomen underwisen myt den ersten, wente wy van enen juwelken de ede edder de bewisinghe hebben willen, er he syn gut van hir vort, unde dat vast to holden bet to der tyt, dat wy eyn antwarde van ju hebben. It(em) der stede bref, ghegeven to dem Walke des sundages to lichtmissen int jar xiv — c xii, de nu angande is to sunte Joh(ann)es daghe vorleden, gerne holden willen, war umme begere wy, weret sake, dat jenych man bynnen landes gut kofte, welkerleye dat et sy, dat he to Nouworden voren wil, dat he dat also vor ju beware unde alsolke bewysinghe hir brynge, dat he hir nenen eet don dorve. Desser ghelike hebbe wy ghescr(even) an den rat to der Righe unde to Darpte. It(em) sole ghy weten, leve vrunde, dat de dudeschen Kuseman Sarken, de in der wage steit ghescreven, hadden lesten gheladen unwarynges in der see, so de schepe weren up de ghrunt ghekomen. Do se do quemen myt dem gude to der Engera, do wolden se dat gut ut syner loddigen wedder ut schepen, do en wolde he es nicht wedder ut scepen, unde he mende to seggen, war ume men ene wolde ut schepen, he en hedde nu tegen den dudeschen kopman daan. Do gyngen de dudeschen to und scepeden dat gut selven ut. Do volgede he en na in enen losken wente to Nouwerden, unde loot se vor den hertigen to rechte. Do wi vor dat recht quemen, do clagede desse vorscr(evenen) Kuseman grot up schaden, den he hadde van den dudeschen, unde wolde weten, wat scult dat de dudeschen erne geven, war umme dat he de dudeschen gut nicht voren solde, also he to voren daen hadde. Do antwarde wy em wedder vor deme hertigen, dat en unse eldesten hedden ghescreven in der wage myt den sakewolden, de to wynter hir hadden af gheschattet to Unrechte ii stukke sulvers Detmer Bucholte, dar he hulper to was. Des vorantwarde sik Kuseman vor dem hertigen, dat he dar neyn scult an en hedde, dar wolde he syn recht to don, wat rechtes dat wy van eme hebben wolden, unde dar reep do de hertige up unn al de Nouwerdes, de dar by by (sic!) weren, wer dat de kruskussinge in holde, dat men ere brodes, de unvorvolget vor en weren, solde setten in den breef edder in de wage, ofte hyr in de treppen, unde seden, dat et were unrecht, wente de kruskussinge dat nicht ut en wiste, unn wisede Kuseman to vorliken myt den dudeschen kopman. Des quam he myt upperen kopluden up den hof, unde boot sik to vorliken. So is des de kopman ens gheworden in ener ghemenen Steven myt ener endracht, dat wy de vorlikynghe van em ghenomen hebben slicht vor syn hovet, dar umme dat he der vorscr(evene) sake neyn hovetman en was, unde de kopman heft em ghelovet, dat he der dudeschen gut sal na voren, also to voren. Dar umme so bydde wy ju vruntliken, dat ghy wol don unde laten ene dar ut deon, des ghelik hebbe wy hir daan. Unde wy hebben dat mede in bescheden, dat de anderen solen screven bliven, de sakewolden, wente to der tyt, dat se sik myt Detmer vorliket hebben. Hir umme so vorwaret den kopman hir ane myt Kuseman, dat es de kopman nycht beschediget en werde, wente de Nouwerdes dar gans quat umme weren. It(em) so sole ghy weten, dar wy juwen bref wol vornomen hebben, dar ghy den kopman in warnen laten, dar wil de kopman gerne des besten na ramen. Blivet ghesunt in gode, over uns to ghebedende. Gescr(even) to Nouworden des Dynschedag(es) vor sunte Marien Magdalenen daghe int jaar unses Heren xiv — c xii.
Olderlude, wisesten unde de ghemene kopman to Nouwerd(en).
37
Купцы Немецкого подворья жалуются ревельскому городскому совету на обиды от новгородцев» а именно, на кражу меда с Готского подворья, попытки ограбления церкви святого Петра и вооруженного вторжения на Немецкий двор, из-за чего им пришлось учредить ночную охрану Немецкого и Готского подворий; обращение ганзейцев к тысяцкому и посаднику результата не дало.
13 декабря 1412 года.
Опубл.: LEKUB 1. Bd. 4. № 1926. S. 830–831.
Почтенным, благоразумным господам, бургомистрам и совету города Ревеля, да будет это представлено.
[Примите] наш дружеский привет и добрые пожелания. Почтенные, любезные друзья, да будет вам известно, что мы здесь ныне несем великие убытки от русских по причине все возрастающего воровства. Во-первых, с Готского двора из соляного амбара украли девять бочек меда, и, чтобы их вытащить, русские подпилили доски [ограды]. А недавно, сразу за тем, русские проложили к двум окнам церкви большой помост, укрепив его на ограде, и хотели ограбить церковь, что могло обернуться большими убытками. Вскоре после того русские дважды пытались [проникнуть] к нам на Немецкое подворье, подпиливали доски и хотели силой и при оружии вторгнуться к нам на подворье, и перебили бы нас, ежели б мы не были настороже. К тому же изо дня в день они угрожают спалить подворье, а нас убить и ограбить. Мы этим озабочены настолько, что караулим оба подворья все ночи напролет. По поводу этих злоключений мы много раз ходили к посаднику и тысяцкому и жаловались на наши убытки и потери, которые причинили нам их [соотечественники]. А те нам сказали, что, мол, прямо не знают, что еще им нужно делать
